ZWIERZĘTA TROPIKALNE

Zwierzęta Tropikalne

to organizmy, które żyją wolne w środowisku naturalnym. Zwierzęta Tropikalne to grupa zwierząt zamieszkująca tereny takie jak sawanny, stepy czy też lasy tropikalne.

Przykłady Zwierząt Tropikalnych :

  1. ŻYRAFA
  2. BAWÓŁ
  3. ZEBRA
  4. KOLIBER
  5. LEW

ŻYRAFY

ŻYRAFY to afrykańskie ssaki parzystokopytne z rodziny żyrafowatych, najwyższe zwierzę lądowe i największy z przeżuwaczy żyjących w czasach nowożytnych. Jego epitet gatunkowy odnosi się do przypominającego wielbłąda wyglądu i łat na futrze, właściwych lampartowi . Gatunek ten wyróżnia się bardzo długą szyją, osiąga 5–6 m wysokości i masę (średnio) 1600 kg w przypadku samców i 830 kg w przypadku samic. Jego najbliższym żyjącym krewnym jest okapi leśne . Bazując na wzorze ubarwienia wyróżnia się 9 podgatunków, natomiast badania genetyczne sugerują podział gatunku na cztery odrębne gatunki.

WYSTĘPOWANIE

Żyrafy występują od Czadu na północy do RPA na południu, oraz od Nigru na zachodzie do Somalii na wschodzie. Zasięg występowania żyrafy jest nieciągły, a niektóre populacje izolowane od siebie. Zwierzę zasiedla zazwyczaj sawanny, tereny trawiaste i otwarte lesiste. Główne źródło pożywienia żyrafy to liście akacji, rosnące na wysokości niedostępnej dla większości roślinożerców. Na żyrafy polują lwy. Młode padają też ofiarami lampartów, hien cętkowanych i likaonów.

HIERARCHA SPOŁECZNA 

Samce tworzą hierarchię społeczną ustanawianą poprzez NECKING, czyli walkę na uderzenia szyjami. Dominujący samiec zdobywa dostęp do płci przeciwnej, jednakże nie bierze udziału w wychowywaniu potomstwa.

WYSTĘPOWANIE

Żyrafy występują w Afryce południowej, środkowej oraz południowo zachodniej.

BAWOŁY

BAWOŁY to podrodzina ssaków wołowatych. Bawoły są najstarszą filogenetycznie grupą krętorogich, zaliczanych do bydła.

CHARAKTERYSTYKA

Mają masywne ciało. Największe osobniki osiągają do 170 cm wysokości w kłębie. Głowa u obydwu płci jest uzbrojona w rogi. Jak wszystkie krętorogie, są przeżuwaczami – połykają nieprzeżuty pokarm roślinny, który trawiony jest w żołądku przy udziale bakterii symbiotycznych, rozkładających błonnik komórek roślinnych . Bawoły zajmują różne siedliska, zwykle w pobliżu wody. Poruszają się stępem, kłusem lub galopem. Na krótkim odcinku mogą osiągnąć prędkość do 35 km/h w galopie. Większość żyje w stadach – jedynie anoa spotykane są samotnie lub w parach.

WYSTĘPOWANIE BAWOŁÓW

Bawoły występują w północno – zachodniej części Afryki, w Afryce środkowej oraz Afryce południowej

ZEBRY

ZEBRY to nazwa stosowana na określenie ssaków z rodziny koniowatych charakteryzujących się obecnością białych pasów na czarnej sierści. Zwierzęta te należą do rodzaju Equus.

Do zebr zalicza się zwykle trzech gatunków :

  • Zebra stepowa –  gatunek ssaka z rodziny koniowatych, najliczniejszy gatunek zebry. Często spotykany w ogrodach zoologicznych, również w Polsce. Jest uznawany za bliski zagrożenia wyginięciem.
  • Zebra pręgowana – gatunek ssaka z rodziny koniowatych, należący do grupy zebr.Sierść tułowia ubarwiona w pionowe czarno-białe pasy, zakrzywiające się na biodrach i barkach, na nogach przechodzące w poziome, sięgające kopyt. Brzuch jest biały, grzywa dwubarwna. Charakterystyczne bardzo długie, szerokie uszy zaokrąglone na wierzchołkach. Nowo urodzone źrebięta mają pasy brązowo-czarne, a ich grzywy ciągną się wzdłuż grzbietu aż do ogona.Średnia długość życia wynosi około 20 lat.
  • Zebra górska – gatunek ssaka z rodziny koniowatych.W okresach zimnych przenoszą się zazwyczaj do zalesionych wąwozów.Najmniejsza ze wszystkich zebr. Wysokość w kłębie 120-130 cm

WYSTĘPOWANIE ZEBR

Zebry zamieszkują górskie łąki  nadbrzeżnych łańcuchów górskich Namibii oraz południowo – zachodniej Afryki.

KOLIBRY

KOLIBRY to rodzina ptaków z rzędu krótkonogich.

CECHY KOLIBRÓW

  • Ptaki o długości 6-22 cm i masie 2-20 g, najmniejszy ptak świata to koliber
  • Cechuje je bardzo szybki metabolizm, niektóre gatunki muszą w ciągu doby zjeść pokarm przewyższający dwukrotnie masę ich ciała
  • Serce bije średnio 500-600 razy na minutę, maksymalnie dochodzi do 1260 uderzeń na minutę
  • Nocą niektóre gatunki zwalniają metabolizm, popadając w rodzaj odrętwienia, co pozwala im przenocować bez pożywienia (serce bije 50-180 razy na minutę)
  • Samce zazwyczaj nieco większe od samic
  • Zazwyczaj wyraźny dymorfizm płciowy
  • Większość piór rozszczepia światło na barwy podstawowe, co nadaje ptakom barwny wygląd
  • W piórach występują jedynie barwniki czarny i brązowy
  • Pióra, aby zachowały swoje właściwości, muszą okresowo namakać; zapewnia to mgła, deszcz lub kąpiel
  • Bardzo krótkie nogi o czterech palcach
  • Długi dziób o różnorodnym, zależnym od gatunku, kształcie
  • Skrzydła z silnie rozwiniętymi lotkami pierwszorzędowymi, a słabo drugorzędowymi
  • Ogon złożony z 10 sterówek, o kształcie zależnym od gatunku
  • Tempo uderzeń skrzydłami nie zależy od kierunku i typu lotu, lecz od wielkości ptaka (im większy tym wolniej) i wynosi od 10 do 90 uderzeń na sekundę
  • Latają z prędkością do 120 km/h
  • Potrafią unieść się pionowo, wykonać zawis, a także latać na boki i do tyłu
  • W szkielecie uwagę zwraca wydatny grzebień na mostku, stanowiący przyczep mięśni poruszających skrzydłami
  • Największa liczba gatunków występuje w subtropikalnej strefie wschodnich stoków Andów
  • Pokarm stanowią, w zależności od gatunku, bezkręgowce łapane w locie lub nektar wysysany długim językiem
  • Większość gatunków żywiących się nektarem zapyla kwiaty, zjawisko to nazywa się ornitogamią
  • Przez większą część roku prowadzą samotniczy tryb życia
  • Samce mają silnie wykształcony terytorializm, zarówno względem ptaków swojego, jak i innych gatunków
  • Budową gniazda, wysiadywaniem i opieką nad pisklętami zajmuje się tylko samica
  • Gniazdo w formie koszyka splecionego z traw, mchu, części roślinnych i pajęczyn
  • Znoszą 2, rzadziej 1 jajo (są to najmniejsze jaja składane przez ptaki)
  • Wysiadywanie trwa 14-19 dni
  • Po wykluciu pisklęta są nagie, po czym od razu wyrasta upierzenie ostateczne
  • Pisklęta przez ok. 3 tygodnie są karmione pokarmem zwracanym przez matkę
  • Jajo kolibra waży około 0,25 grama.

WYSTĘPOWANIE

Kolibry zamieszkują Amerykę głównie w strefie międzyzwrotnikowej.

LWY

LWY to mięsożerny gatunek dużego ssaka lądowego z rodziny kotowatych, drugi po tygrysie – co do wielkości – wśród czterech ryczących wielkich kotów. Jedyny kot żyjący w zorganizowanych grupach socjalnych, zaliczany do tzw. wielkiej piątki Afryki – pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt afrykańskich. Samiec lwa, łatwo rozpoznawalny po grzywie, może ważyć 150-200 kg. Największy znany samiec ważył 375 kg, był to lew o imieniu Simba, żył on do 1970 roku w Colchester Zoo. Samice są znacznie mniejsze, ważą 120–180 kg (największe 185 kg) i nie mają grzywy. Samce zajmują się zdobywaniem i obroną terytorium oraz ochroną stada i zapładnianiem samic. Samice polują i opiekują się lwiątkami. Lwy zamieszkiwały niegdyś Afrykę, Azję i Europę, a jeśli uznać lwy amerykańskie za podgatunek Panthera leo – to również Amerykę Północną i Południową.

TRYB ŻYCIA

Lwy jako jedyne kotowate żyją w grupach rodzinnych. Stado składa się z wielu osobników – spokrewnionych samic, ich potomstwa obojga płci i kilku niespokrewnionych samców, których głównym zadaniem jest obrona terytorium i zapładnianie samic. Odnotowano tylko dwa przypadki obecności niespokrewnionych samic w stadzie W stadzie może być jeden samiec  lub koalicja 2–4 samców. Większość stad liczy od 2 do 12 dorosłych osobników. Wielkość, liczba i zagęszczenie stad są uzależnione od dostępności pokarmu oraz liczebności lwów na danym obszarze.

Każde stado ma swoją własną hierarchię, w której najsłabszy samiec ma rangę wyższą od samic. Samce stale rywalizują o przywództwo nad stadem z innymi lwami i rzadko zdarza się, by samiec lwa żył w jednym stadzie dłużej niż 3 lata. Jeśli przewodzący samiec zostanie pokonany przez innego, odchodzi od stada i z reguły już nigdy do niego nie wraca.Młode samice zwykle pozostają w stadzie na stałe, młode samce opuszczają stado po osiągnięciu dojrzałości płciowej.

PRZYCZYNY KOTOWATEGO TRYBU ŻYCIA :

  • Zwiększenie skuteczności pozyskiwania pokarmu
  • Zwiększenie przeżywalności młodych

POLOWANIE

Większa skuteczność polowania w stadzie została wielokrotnie potwierdzona obserwacjami. Badacze podnoszą jednak argument, że w większym stadzie zdobycz dzielona jest pomiędzy wiele osobników. Mniejsza skuteczność lwa polującego samotnie nagradzana jest natomiast większą porcją posiłku, jaka mu pozostaje bez konieczności dzielenia się ze współbiesiadnikami. Wprawdzie większość lwów żyje w stadach, ale samotniczy tryb życia nie jest u nich rzadkością. Poza tym lwy oddalają się czasem od stada, aby zapolować samotnie, co sugeruje, że wspólne polowania nie są najmocniejszym czynnikiem wzmacniającym relacje socjalne tych zwierząt.W obronie stada przed intruzami lwice stają razem z samcami. Najsilniejsze samce występują do przodu, a reszta stada staje za nimi.Większość czasu spędzają odpoczywając – do 20 godzin w ciągu doby.

WYSTĘPOWANIE

Współcześnie lwy występują tylko w Afryce, gdzie są narażone na wyginięcie i szczątkowo w Indiach, gdzie ich stan liczebny określony został jako krytyczny.